آیت الله حاج سيد رضا فیروز آبادی

آيت الله حاج سيد رضا فيروزآبادي در سال 1253 شمسي در قريه فيروزآباد شهر ري ديده به جهان گشود. پدر ايشان سيد هاشم فيروزآبادي (زارع) كشاورز بود. وي دومين فرزند از پنج فرزند پسر سيد هاشم فيروزآبادي بود.

ساده زيستي، قناعت، پشتكار، شهامت در ابراز عقايد، خوش سلوكي و رسيدگي به امور نيازمندان و به طور كلي انجام احكام ديني و شرعي از شاخص ترين ويژگيهاي اخلاقي و شخصيتي ايشان بود.

او پس از اتمام دوره ابتدايي در زادگاهش به قصد ادامه تحصيل راهي تهران شد و در مدرسه آصفيه نزديك مسجد جامع اقامت گزيد و براي تكميل تحصيلات خود به نجف مشرف شد. با از دست دادن پدر مسئوليت خانواده به عهده ايشان محول شد اما با اين وجود، عشق به فراگيري علوم ديني همچنان در دلش شعله ور بود به طوري كه دو شبانه روز را به زراعت در فيروزآباد و بقيه ايام را در تهران مشغول تحصيل بود.

وي جزء هيئت علميه تهران و در دوره هاي سوم، ششم، هفتم و چهاردهم مجلس شوراي ملي از طرف اهالي شهر ري و تهران به نمايندگي انتخاب شد. در تمام اين مدت حقوقي از مجلس نگرفت مگر براي مخارج تأسيس بيمارستان فيروزآباد براي مردم شهر ري كه در سال 1313 شمسي افتتاح گرديد.

آيت الله فيروزآبادي از همفكران مدرس بود و در جريانهاي سياسي و نيز در مجلس همكاري نسبي داشتند. از موارد اشتراك و افتراق او با مدرس مي توان به ترتيب؛ حمايت از دولت مستوفي الممالك و ادامه قرارداد ميلسپو را نام برد.

در دوره پنجم مجلس شوراي ملي كه زمزمه جمهوريت در ايران شروع شد با مرحوم سيد حسن مدرس، قهرمان مبارزه با جمهوريت در يك صف قرار گرفت و در منزلشان اقداماتي عليه جمهوريت با انجمن متشكله اصناف تهران انجام داد كه بنا به دستور رضاخان از طرف حكومت نظامي وقت (مرتضي خان يزدان پناه) دستگير و به كلات نادري در خراسان تبعيد شد. پس از گذشت 22 روز بنا به تقاضاي اهالي شهر ري آزاد و روانه مشهد گرديد و پس از اقامت يك ماهه و رفع كسالت به تهران مراجعت كرد.

فيروزآبادي با كليه لوايح دولتي كه به اعتبار مالي نياز داشت منجمله استخدام افراد متخصص خارجي، اضافه حقوق و بودجه كه مانع اصلاحات و موجب افزايش تعداد كارمندان مي شد، مخالفت مي كرد و معتقد بود راه اصلاحات در عايد نمودن نفع به مردم و رساندن مخارج به مصرف امور عام المنفعه مي باشد. همچنين وي طرفدار نهضت آزادي و نهضت مقاومت ملي بود كه بعد از واقعه 28 مرداد تشكيل شد.

حاج سيد رضا فيروزآبادي روحاني خير و كم نظير قرن اخير، سرانجام در سال 1344ش درگذشت و در مقبره اي كه در جنب بيمارستان براي خود بنا نموده بود، مدفون گشت و از نامبرده 12 فرزند كه 6 نفر آن پسر و 6 نفر آن دختر بودند به جا ماند.

پانویس

منابع

• سهيلا عين الله زاده، آيت الله حاج سيد رضا فيروزآبادي موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، تاریخ بازیابی: 9 آذرماه 1392.